گنج پل های شاه عباسی,اینجا را بخوانید
البته در ادوار گذشته نیز در ایران از پل استفاده می کردند،
خواه با قطع درختان و یا سنگ های بزرگ و کوچک جهت ایجاد مسیری برای عبور از رودخانه ها و یا استفاده
از صخره های عظیم و ستون های سنگی برای ساخت پلهای مرتبط با ورودی های دروازه دژ یا قلعه های نفوذناپذیر
که معمولاً این مورد بر روی دره ای عمیق و برای دژهای مهم و استراتژیک ساخته می شد.
اما در زمان شاه عباس صفوی، اوج ساخت و ساز و ایجاد پلهای فراوان در سراسر کشور بود
و مردم در آن دوره دیگر تحمل پیمایش مسیری طولانی برای رفتن به آن سوی رودخانه های طویل را نداشتند.
همانطور که در گذشته برای بازسازی حمامها و یا برای مخارج احتمالی آن معمولاً در قسمت کفش کن کوزه کوچکی از سکه قرار می دادند،
در این موضوع هم این مورد صدق می کند. در آن زمان دولتها آنقدر پیشرفت نداشتند
که بتوانند نهاد یا سازمانی مختص به راه سازی داشته باشند، از این رو مبلغی را برای هزینه های پل در نظر می گرفتند
و آن را در پل پنهان می کردند تا در مواقع احتیاج از آن برای پل خرج کنند.
1- در داخلی اتاق اول و قسمت کف آن که نقطه شروع پل محسوب می شود. در سمت چپ کنج دیواره پل، در عمق 2 الی 3 متری.
2- در پایه پل که معمولاً دفینه را در پایه اول پنهان می کردند و عمق آن به اندازه 2 متر از سطح زمین به سمت بالا و نیم متر داخل پایه است.
3- در طاق پل، زیر یک آجر که اگر دقت کنید محل آن مشخص و قابل رؤیت است.
تا زمانی که از وجود دفینه در مکانی با دانستن نقطه تقریباً قطعی (90 درصد) یا دقیق آن اطمینان ندارید،
نسبت به حفاری یا تخریب آن جداً خودداری کنید. زیرا جز هدر رفتن وقت، هزینه و ریسک بالای آن چیزی عایدتان نمی شود.
اما در اینجا در مورد بناهای تاریخی که جزئی مهم از هویت ملی ما محسوب می شوند
نیز خواهشی داریم و آن اینکه از تخریب این آثار باستانی بدون داشتن اطلاعات درست از وجود دفینه و. خودداری کنید
تا جدا از عواقب منفی آن برای خود، از تخریب آثار ملی نیز جلوگیری شود.
درباره این سایت